Yıllardır denizlerin kalabalıklaştığını, kalabalıklaştıkça saygısızlaştığını, saygısızlaştıkça umursamazlaştığını ve bu umursamazlığın normalleşeceğini yazıp uyarıyordum. Bu da denizlerin yeni normali! Bu yaz uzak diyarlara, uzak denizlere gitme planları yapmıştım. Pandemi, üzerine bacağımın kırılması ile haziran ayının ortasında hastaneye düşüp ameliyat olmak zorunda…
Ne olacak bugün, yarın ve daima? Timur Selçuk üstadımız bu şarkısında “Gel bitsin bu keder, başlasın artık en güzel günler” der. Aşı için söylememiş, sevgilisi için söylemiş ama bugünlere de pek bir uydu sanki. Şakacı bir Nisan sabahında, hiç de…
Yüzüne baktığımız zaman ondan bir şeyler öğrenebilme ihtimali ile heyecanlandığımız insanları arıyor gözlerimiz. Yüzüne baktığımız zaman tecrübelerini, denizciliğini hatta yaşadığı fırtınaları bile görebildiğimiz o denizcilik mührü olan gözleri arıyoruz bugün. O derin gözlerle bakan güzel insanları… Gerçek denizcileri, teknecileri… S…
Yaz başında ışıl ışıl parlayan teknelerin yüzüne hüzünlü bir bakış yerleşir sanki. Güvertedeki tiklerin bile benzi atmıştır artık. Sonbaharın sarı kuru ışıkları teknenizin bütün yorgunluklarını ortaya çıkarmaktadır… Serin akşamların sonrasında sabah güneşinin sıcaklığı vedalaşan sevgililer gibi sarıyorsa bedeninizi müjdeler olsun…