Yaz rüyalarına daldık, kendimizi denizlere saldık ya, artık kendimi Kaptan Cousteau’yla Hemingway’in “İhtiyar Balıkçısı” arasında bir karakterde hissetmeye başladım. Göcek-Bozburun seyrimiz, National Geographic belgeseline dönüştü. Ekincik’te dev deniz kaplumbağasıyla saatlerce yüzdüm. Çiftlik Koyu’nun açıklarında “Moby Dick”i çağrıştıran devasa balinayla yelken yaptım. Alargada teknemin etrafını saran balon balıklarıyla kovalamaca oynadım. Bu kez rotamız, Hürriyet Gazetesi’ni yönetirken Sadun Boro’yu Türkiye’ye tanıtan Necati Zincirkıran’la kesişti. 86’lık delikanlıyı “çakı” gibi bulunca “onun denizle haşır neşir, sağlıklı yaşam rotasından da çıkmamaya” karar verdik.

Göcek’ten Hisarönü tarafına geçiş için önce “sağ elinle sol kulağını kaşıman” gerekiyor. Göcek’in açık denize açılan dış kapısı Kapıdağ Yarımadası’nı “sağ elinle sol kulağını tutarak dolanma” mecburiyetini ortadan kaldırmak için incelen yerinden bir kanal açılsa, Hisarönü tarafına gideceklere en az iki saat seyir tasarrufu sağlanacak.

Yola “ilk durak Ekincik” diye çıkan tekneler, çoğu kez Kapıdağ Yarımadası’nı dönünce, ya yol çok uzun diye, ya da “deniz var” diye yarımadanın açık deniz tarafındaki gözdesi Ağa Limanı’na sığınıyor. Deniz çalkantılıydı ama Poseidon’a göre saatler ilerledikçe sakinleşecekti. Karanlığa kalma tehlikesi de vardı ama gözü kararttım. Ekincik’e hava kararmadan varma hedefiyle motor-yelken abandım. Göcek’ten çıkıştan 4,5 saat sonra, güneş denize dalarken, Ekincik Muhtarlık Barınağı’na girdim. Sadece tek dalgakıranlı barınağın, artık betonarme rıhtımında elektrik-su var. Tonoz seneye. Küçücük barınağın içine demir atıyorsun, kıç halatımı bağlayan genç, “gecelemek 75 lira, ama akşam yemeğinizi muhtarın restoranında yerseniz bedava” dedi. Restoran, koyun diğer tarafında, beş-on dakika yürüme mesafesinde. Rıhtımda market, cafe ve açıkta seyyar mangalda köfte ekmek bile var. Muhtar işi garantiye almış, restoranına gelmeyenlere de rıhtımda hizmet sonsuz! Duş, tuvalet, çöp bırakma yeri de var. Devamı Eylül 2015 sayımızda…