Yine uzun yol hazırlıkları başladı. İyi ki. Hedef Malta ama öncesinde yapılacak işler var.

Fenerbahçe Marina’dan çıktık, West İstanbul Marina’da tekneyi karaya alıp boyasını yenileyeceğiz. Tekne neredeyse yürümüyor. Aşırı da vibrasyon var. Dümen de bir ağır ki güç yetmiyor. Rüzgâr da yok ki yelkene geçelim. Tekneyi Attila’yla (Yener) birlikte götürüyoruz. Attila “Tamamen kekamozdandır” diyor da inanasım gelmiyor. Daha bir yıl önce karaya alınıp astarı, boyası yenilendi. Hani hep yatan tekne de sayılmayız. Bütün bu soruların yanıtını karaya çekince alacağız.

Gözlerime inanamadım. Geçen yıl Bodrum’da karaya almadan önce Tirilye’de dalgıç altını temizlemişti de durumun vahametine tanık olmamıştım. Ya da geçen yıl altı bu kadar pis değildi. Su hattının altı silme kekamoz. Hız paraketesine, dümen kovanına kadar. Basınçlı suyla temizlendiğinde yer çeşitli deniz kabukluları ve yumuşakçalarla doldu. Demek ki İstanbul’da, özellikle de Kurbağalı Dere’nin aktığı Kalamış Koyu’nda iseniz, iki yılda bir karaya çekme formulü geçerli değil. Mümkünse altı ayda bir.

West İstanbul Marina

Beylikdüzü’nde derli toplu bir marina. Pontonlar temiz, bakımlı, kara park alanı İstanbul’un en büyüklerinden. Girişte sizi karşılayan palamar botundaki görevliler güler yüzlü, ilgili. Ön büro da sizi memnun etme gayreti içinde. Teknelere hizmet veren duş, tuvalet yeterli sayıda, tertemiz. Ancak kara park alanındaki duş ve tuvaletler için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Akaryakıt servisi var. Bulaşıkhane var, çamaşırhane yok. Teknik servis ilgili, çözüm üretici. Henüz tam dolu olmayan bir çarşısı, restoranları, marketi de bulunuyor.