Şehrin en yüksek tepesinde hâlâ ihtişamını koruyan Akropolis dışında Atina’da gözle görülür bir düzen, gerçek bir doku kalmamış. Dost acı söyler diyeceğim ama biz İstanbul’a nasıl kötü bakmışsak, Yunanlar da Atina’yı bir o kadar hırpalamışlar. Ahir zamanda, adına Atina denen…
Bazen kendini hiç tahmin etmediğin bir zamanda, hiç gitmeyi planlamadığın bir yerde, daha önce hiç okumadığın bir hikâyenin içinde bulursun. Gülümsüyorsan, zaten doğru yerdesin demektir. Patmos’tayım… Nerede Patmos? Bodrum’dan çık, kuzeybatıya doğru 50-60 deniz mili git, köşedeki tavernadan sola sapınca…
“Paris’i görmüş ancak Cassis’i görmemiş birisi, hiçbir şey görmemiş demektir.” (Frédéric Mistral) Döndüm Avrupa’ya. Tabii yine okyanusu geçip geldim ama artık “git gel Konya altı saat”e dönüştüğü için o büyük anlamlar taşıyan canım okyanus geçişi, bir daha iş için yapılan…
Saint Barths derler adına! Karayipler’in Saint Tropez’si, hani Leonardo Di Caprio şu sahilde yürüdü, Tom Hardy şuradan takla attı, Beyonce şu köşeden göz kırptı diye anlata anlata bitirilemeyen sosyetik Karayip Adası… Sosyetik olduğu doğrudur. Adanın tarihini, geçmişini bilmiyorum, umurumda da…