Tepedeki haşmetli kilise 1995 yılındaki jurnale çizdiğim resim gibi hafızama çiziliyor. Arki’ye seyir, Patmos’tan yokuş aşağı, sırtına yaslanıp keyfini çıkaracağın seyirlerden. 7-10 knot kuzey rüzgârı Kelebek ve yolcusunu 4-5 knot süratle Arki’ye taşıyor. Çay ve çörekle kokpitte oturmuşum maziye, Kelebek…
İlerleyen günlerde de ülkemizin deniz ve doğa duayeni Sadun Abimiz adına, sadece adını taşıyan değil, onun düşüncelerine layık yıllık bir regatta (zaten programlanmış bir yarışa onun adını vermek değil) nasıl yapılabilir düşüncesi kafamda dolaşıp durdu. Düşünmek, akıl vermek kolay da…
Öteden beri “madem yelkenciyiz, Manhattan’da da yelkenliyi ev yapıp, yaşamalıyım” gibi “araştırılmaya muhtaç” bir duygum vardı. Kışın ortasında, yolum Kanada ve Amerika’ya düşünce, hepsi birbirine komşu Montreal’den Toronto’ya ve Philadelphia’dan New York’a, “buralarda hayatımı demirlemeye kalkarsam, nerelere demir atarım” diye…
140 milyar milkare alan ile uzaya benzeyen okyanus ve denizler, dünyayı maviye boyarlar. Rüzgârın rengi yoktur, ancak üzerinde estiği denizin rengini aldıklarını hayal ederiz. İşte yelkenciler bu mavi gezegenin manifestocu ressamlarıdır. Eğer bir erkek veya kadın bir şeye tutku ile…