Buralara kadar gelmişken pekâlâ karşı kıyılara da uğrayabilirdik. Uğramalıyız da. Bir daha kim bilir? Yol düşmez, fırsat olmaz. Hayat bu… Tunus’u, insanlarını, şaraplarını, pazarlarını, şehirlerini pek sevdik. İyi ki geldik.

Tekne son iki kışı Malta’da, aradaki yazı da Sicilya’da geçirdi. İsmihan’ın izniyle ben ve Kostak da olabildiğince tekneye refakat ettik. Aslında geçen sonbahar aklımıza düşmüştü. Hazır gelmişken Tunus’a da geçelim diye. Duyan “Gidilir mi oralara, tehlikeli” diyor, üstelik bunu söyleyenler de Türkiye’de yaşıyordu. Bahsedilen tehlike de geçen yıl bir plajda yapılan saldırı. Dışarıdan bakanda oluşan algı, bütün ülke saldırı altındaymış. Bu durumda dışarıdan bakan için Türkiye nasıl görünüyor olmalı?

Arkadaşımız Kamel (Layouni), planımızı duyar duymaz, “Hiç durmayın, gidin. Hiçbir sorun yaşamazsınız” dedi. Kamel ODTÜ’den endüstri mühendisi olarak mezun olmuş, Türkiye’den evli, iki çocuk babası, halen Bursa’da bir otomobil fabrikasında yönetici olarak çalışıyor. Ülkesini çok seviyor. Tunus yemeklerini de güzel yapıyor. Gönüllü turizm elçisi.

Araya işler girip kış da gelince bizim plan ertelendi. “O fırtına da dinsin”, “şu işi de halledelim” derken planı ancak şimdi uygulayabildik.

İsmihan da Malta’ya gelince yol hazırlıklarına başladık. Tunus hakkında okudukça yol daha da heyecanlandırdı bizi.

İki kıştır bize ev sahipliği yapan Manoel Island Marina’dan ayrılıp önce Malta’nın diğer adası Gozo’da İx-Xini (İş-Şini okunur) Koyu’na demir atıp geceledik. Burası Angelina Jolie ile Brad Pitt’in son filmlerin çekildiği (yanlış hatırlamıyorsam adı Yaşamın Kıyısında idi) nefis bir koy. Devamı Temmuz sayısında…