Buralara kadar gelmişken pekâlâ karşı kıyılara da uğrayabilirdik. Uğramalıyız da. Bir daha kim bilir? Yol düşmez, fırsat olmaz. Hayat bu… Tunus’u, insanlarını, şaraplarını, pazarlarını, şehirlerini pek sevdik. İyi ki geldik. Tekne son iki kışı Malta’da, aradaki yazı da Sicilya’da geçirdi….
Vardiyadaki Ertuğ (Kantaroğlu), “Kusursuz Fırtına gibi değil mi?” dedi. Bunu, “Ne güzel, iyi ki buradayız” dercesine söyledi. Yağmur bulutlarıyla kaplı karanlık bir gece. Marmara Denizi’nin ortasındayız. Etrafımızdaki dalgalar Ertuğ’un gönderme yaptığı filmdeki kadar olmasa da oldukça büyük ve kırılanlar yüzünden…
Sicilya’da insanı kendine bağlayan bir şey var. İnsan burada kalmak, durmak, bir süre yaşamak istiyor. Birkaç kez gelmişliğim var, hep aynı hissettim. İnsanları ayrı, mutfağı ayrı, kültürleri ayrı, şehirleri ayrı güzel. Her şey sahici. İsmihan da aynı şeyleri hissediyor, arkadaşlarımdan…
Malta kalabalıklaşmaya başlayınca marina müdürü Pierre, önce üstü kapalı, sonra açıktan ne zaman gideceğimizi sormaya başladı. Bizi bağladığı yerin sahibi olduğunu marinaya kabul ederken söylemişti zaten. Biz de onu zor durumda bırakmadan ayrılacağımız sözünü vermiştik. “O zaman Sicilya’ya geçelim” dedik….