Siz bu yazıyı okurken ben çok uzaklarda olacağım. Tam olarak Atlas Okyanusu’nun ortasında! Bir süperyat ile Atlantik geçişinden söz ediyorum. Eminim ki bu sayfalarda daha önce onlarca kez Atlantik geçişi hazırlıkları okumuşsunuzdur. Ancak tahminimce bu hazırlıklar genelde küçük yelkenlilerle yapılan…
Türkiye’de buna hayır diyecek biri olduğunu sanmıyorum. Biz İtalya’yı da İtalyanları da severiz. Bizdendir onlar. Ovalara bakan köyleri de, kıyı kasabaları da, gelişmiş şehirleri de bize yakın gelir. Hele ki Akdeniz kokan yemekleri ve insanların sıcaklığı. Biz de İtalyanlar gibi…
Bir yat sezonunu daha bitirdik. Hani iyisiyle kötüsüyle derler ya… İyisi, kariyerimde güzel bir adım olan büyük bir teknede, iyi tanınan üst düzey isimlere yemekler pişirmiş oluşumdu. Kötüsü ise, gece gündüz demeden çılgın gibi çalışarak aşırı derecede yorulmaktı. Sabah 06.00’da…
Eylülün ortası… Doğum günüme bir gün kala… Kim derdi ki bir doğum gününü hayatında hiç ayak basmadığın bir İtalyan adasında kutlayacaksın diye… İşimizin bazen ilginç bazen de en güzel yanlarından biri budur. Tatil planı yapsak gitmeyi düşünmeyeceğimiz, öyle pek de ünlü…