Bu yaz Seyyale’nin rotası şöyle oldu: Turgutreis-Leros-Amorgos-Naksos-Siros-Kea-Atina-Kea-Kithnos-Serifos-Sifnos-Paros-Mykonos-İkaria-Fourni-Patmos-Didim. Üç haftada 600 deniz mili yolculuk. Kimi adanın yalnızca bir koyunu gördük, çoğuna akşam varıp sabah ayrıldık. Sert havalarda bekledik, rüzgârın uygun estiği her gün iyi yelken yaptık. Sonuçta Ege Denizi’ni enine katetmiş olduk. Sizlerle bu yolculuğun hikâyesini paylaşacağım önümüzdeki sayılarda.

Kiklad Adaları’ndan Atina’ya en yakın olan Kea’dayız iki gündür. Adadaki en büyük yerleşimin olduğu Aya Nikolaou Körfezi’nde bekliyoruz. Dışarda Kiklad Bölgesi’nde Temmuz, Ağustos aylarında sıkça görülen 7-8 bofor dolaylarında bir meltem fırtınası var. Önce merkezin olduğu Livadhi Koyu’ndaydık. Demir atıp kıçtankara bağlanmıştık. Fakat tepeden inen sağanaklarla sürekli kıyıya doğru yaklaşıyorduk. Zincirin boşunu almak, bosa kancası, ikinci demir, rüzgârüstüne koyduğumuz ikinci ve üçüncü halatlar işe yaramaz hale geldi. İrem farklı bir yerde daha rahat edebilir miyiz acaba diye araştırma halindeyken, yaşlıca bir Yunan geldi, “Sabahtan beri sizi izliyorum ne yapsanız işe yaramaz, akşama burada kalmayı planlıyorsanız körfezin karşı tarafındaki Vourkari Koyu’na gidin, meltem böyle estiğinde burada barınmak mümkün olmaz” dedi. Tası tarağı toplayıp oradan ayrıldık.

Gerçekten de Vourkari daha sakin görünüyordu.
11 metrede demir attık ama kısa sürede demir taradı. Koyda bulunan teknelerde huzurlu görünmüyor, arada yer değiştirenler oluyor. Biz de çıkıp bir daha demir attık. Meltemin şiddeti bize de yetişiyor, teknenin burnu bir sağa bir sola gidiyor ama bu sefer demir tuttu. Yine de akşam demir nöbeti vardı. Cuma vesilesiyle kıyıdaki gece kulübü saat 06.00’ya kadar yüksek sesle çok güzel müzikler çaldı, bizim demir nöbetine yardımcı oldu, yarın da buradayız, öbür gün meltem izin verirse yola çıkacağız… Devamı Ekim 2014 sayımızda…